Одам дар ҳақиқат хеле сахт фишорҳои хонуми аст, ва на танҳо дар мақъад, ва дар тамоми сӯрохиҳои дар бадан! Баъзан дар Кайфияти ва мехоҳед, ки ба ехтан дӯстдухтари ман, то сахт, вақте ки он мевазад ақли вай! Ҷолиб он аст, ки пас аз ин гуна савор вай танҳо абрешим мешавад! Танҳо мисли гӯрбача гиря мекунад!
Бачаҳо меоянду мераванд ва пул ва алоқаи ҷинсӣ ҳеҷ гоҳ ба духтар зарар намерасонад. Шумо мебинед, ки чӣ гуна чашмони вай аз дидани векселҳо равшан мешуданд ва бо чӣ хушнудии пинҳонкардааш хурӯси ӯро бо забонаш мемолид.